Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Rationis enim perfectio est virtus; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Duo Reges: constructio interrete. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Sed quamquam negant nec virtutes nec vitia crescere, tamen
utrumque eorum fundi quodam modo et quasi dilatari putant.

Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi
propter corpus nec dolere.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quis Aristidem non mortuum diligit? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Dici enim nihil potest verius. Ita prorsus, inquam; Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Dat enim intervalla et relaxat. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Bork: Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;
Praeclare hoc quidem.: Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?
Bork: Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Quid vero?: Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Bork: Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Efficiens dici potest.: Bork

Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Summus dolor plures dies manere non potest?

Nobis enim ista quaesita, a nobis descripta, notata, praecepta sunt, omniumque rerum publicarum reetionis genera, status, mutationes, leges etiam et instituta ac mores civitatum perscripsimus.